Sa ngayon, nakakatamad na sabihin na mataas ang tingin ng mga Amerikano sa kanilang sarili. Tatlumpung medyo kakaibang mga koponan ng Amerika na nagpapaligsahan sa kani-kanilang isport para sa titulong "kampeon sa mundo" at isang malaganap, kung walang hugis, pakiramdam ng karapatan ang nagpapataas ng bagay sa isang katanungan ng antas: Gaano kataas ang tingin natin sa ating sarili? Kung tatanungin mo ang karaniwang Amerikano, huwag asahan ang kahinhinan.
Ang pag-spout ng mga kalahating katotohanan para sa kapakanan ng nakakagulong mga balahibo ay madali. Sa kabutihang-palad, napakaraming pananaliksik ang isinagawa sa nakalipas na dekada na nagpapatunay, na may mas mahirap na data, na kung ano ang kulang sa kalinawan ng mga Amerikano ay binibigyang-pansin natin ang tiwala sa sarili. Ang mga antas ng pansariling interes ay tumataas sa napakabilis na bilis. At kasabay nito, marami kaming natutunan tungkol sa kung paano namin iniisip ang isa't isa, kahit na ang katotohanan ay maaaring magsabi ng ibang kuwento.
Ang pinakahuling kaso ng mga Amerikano na labis ang pagpapahalaga sa kanilang kakayahan ay nagsasangkot ng katalinuhan. Ang isang survey na inilabas ng YouGov, isang organisasyon ng pananaliksik na pangunahing tumutugon sa online na botohan, ay nagpapakita na 55 porsiyento ng mga Amerikano ay naniniwala na sila ay mas matalino kaysa sa karaniwang Amerikano. Nangangahulugan ito, gaya ng mapapansin ng matalinong tagamasid, na ang karaniwang Amerikano ay naniniwala na siya ay mas matalino kaysa sa karaniwang Amerikano.
Tandaan na hindi tinukoy ng poll ng YouGov kung aling 55 porsiyento ang may hawak ng opinyon na ito. Ganap na posible na ang 55 porsiyento na gumawa ng claim ay talagang mas matalino, na nangangahulugang (hindi kasama ang margin ng survey para sa error) ang agwat ng perception ay ilang puntos lamang sa itaas ng katotohanan. Posible rin na wala sa mga taong nag-ulat na mas matalino sila, na nangangahulugang lahat ng mas matalino ay medyo mababa ang tingin sa kanilang sarili. Ngunit kung ano ang alam natin, o hindi bababa sa ipinapalagay tungkol sa isa't isa, malamang na hindi ito ang kaso.
Ang isang mas makatwirang paliwanag ay ang ilang halo ng mga tao, parehong nasa itaas at mas mababa sa average na antas ng katalinuhan, na maling kalkulahin ang kanilang mga katalinuhan. Ito ay isang kababalaghan sa sikolohiya ng tao na nakilala bilang ang Dunning-Kruger Effect, at maaari nitong ipaliwanag nang halos buo kung bakit ang mga Amerikano ay labis na humanga sa kanilang sarili.
Kapag ang matatalinong tao ay madaling matuto ng bagong kasanayan, ang una nilang iniisip ay hindi, Wow, mas mabilis kong nakuha iyon kaysa sa iba. Sa katunayan, ito ay kabaligtaran - isang impresyon ng pagiging normal. Ganoon din sa mga tao sa kabilang dulo. Ang mga taong lubhang hindi matalino ay nakulong sa pamamagitan ng kanilang sariling kakulangan ng kamalayan, at may posibilidad na labis ang pagpapahalaga sa kanilang kakayahan. Natuklasan ng mga mananaliksik mula sa Cornell University - social psychologist na si David Dunning at pagkatapos ay nagtapos na mag-aaral na si Justin Kruger - ang hindi pangkaraniwang bagay na ito noong 1999. Ang kamangmangan, hindi pagmamataas, ang natagpuan nila, ay nasa halos lahat ng pagliko ng self-inflation o deflation.
Paano masisira ng lipunang ito ang nakagawiang pagtapik sa likod? Nagtatalo sina Dunning at Kruger na ang solusyon ay nasa feedback. Ang matandang lalaki na inaakala ang kanyang sarili na isang dalubhasang driver, ngunit lumilihis na parang baliw sa highway, ay hindi mababago ang kanyang pag-uugali maliban kung siya ay clued sa problema. Ganoon din sa mga nakababata. "Kung hindi napagtanto ng mga kabataan na kaunti lang ang alam nila tungkol sa ligtas na pakikipagtalik, o hindi alam ng mga doktor na malaki ang pagbabago sa teknolohiya at impormasyong medikal," sinabi ni Dunning sa American Psychological Association, "hindi sila maaaring asahan na ma-motivate. upang mapabuti ang kanilang kalagayan."
Ang pinakabagong mga istatistika sa edukasyon sa Amerika ay naglagay sa U. S. bilang 13ika sa isang listahan ng nangungunang mga pinuno ng edukasyon sa mundo. Upang maiwasan ang kamangmangan na nagdudulot ng walang batayan na kaligayahan, at anumang karagdagang pagpapalawak sa pool ng 55-porsiyento, dapat harapin ng mga mag-aaral ang kanilang mga pagkukulang sa akademiko. Kung hindi, maaari silang maging biktima ng isang segundo, mas mapanlinlang na resulta ng Dunning-Kruger Effect - hindi lamang pagpapalaki ng kanilang sariling halaga ngunit pagbaril din sa tagumpay ng iba.
Sa huli, siyempre, ang pagbubukas ng mga mata ng mga mag-aaral ay nagsisimula sa kamalayan ng magulang. Ngunit maliban kung ang mga nasa hustong gulang ay may kakayahang ilagay ang kanilang sariling mga kaisipan, opinyon, at pagkiling sa ilalim ng mikroskopyo, ang cycle ay walang pagpipilian kundi magpatuloy. Mananatili kami, gaya ng dati, mga kampeon sa mundo.
